در ادامه مطلب قبل راجع به شن و باد، در این قسمت به بررسی نحوه جابجایی دانه های شن می پردازیم.

انواع جابجایی از نوع جهش
• در صورتی که سطح از ترکیب دانه های شن و اشیا سخت و خشن، مانند سنگ تشکیل شده باشد، ذرات شن پس از برخورد با سطوح سخت، مجددا به سمت بالا منحرف شده و بار دیگر توسط باد به جلو رانده می شوند. سرعت جابجایی ذرات شن در چنین شرایطی به نصف سرعت وزش باد نیز، می رسد.

• اگر سطح از ترکیب دانه های شن و ذرات نرمتر و کوچکتر تشکیل شده باشد، دانه شن پس از برخورد با سطح نرم، مدفون می شود. تا زمانی که مجددا توسط باد به جهش وادار شده و به جلو رانده شود. سرعت جابجایی این روش کمتر از وزش باد در سطوح سخت و خشن است.

از آنجا که وزن ذرات شن 2000 برابر هوا است، با هر وزش بادی به جهش در نمی آیند. باد باید به سرعت "آستانه حرکت" (fluid threshold) برسد تا قادر به جابجایی شن ها بروش جهش باشد. سرعت "آستانه حرکت"، به سرعتی گفته می شود که قادر به جهش شن ها رو به جلو است.

میزان سرعت "آستانه حرکت" اندازه دانه های شن بستگی مستقیم دارد و بین 10 تا 20 مایل در ساعت متغیر است. پس از آغاز جهش دانه های شن، وزش باد با سرعتی کمتر از آستانه حرکت نیز قادر به ادامه جابجایی شن ها است.

با آغاز حرکت جهشی شن، دیگر به وزش باد مستقیم به سطح، جهت جدا کردن شن ها از سطح، نیازی نیست. اصابت دانه شن در حال حرکت با شن های سطح قادر به تامین انرژی کافی برای پرتاب دانه شن به هوا و آغاز پرواز آن می باشد. (با فرض شنی بودن سطح)

بدین سان وزش باد با سرعت بالا تنها برای آغاز جابجای شن ها مورد نیاز است، و از آن پس حفظ جریان جهش شن ها توسط وزش بادی ملایم نیز تامین می گردد.

سرعتی که جهش شن ها را تامین می کند، "آستانه ضربه" (impact threshold) نام دارد. بگنولد معتقد است، متوسط برآیند نیرویی که برای ادامه جهش دانه های شن مورد نیاز است، با برآیند نیروی حاصل از برخورد دانه های به پرواز درآمده تقریبا برابر است. افت انرژی نیز توسط وزش ملایم باد تامین می گردد.

همانند سرعت "آستانه حرکت"، سرعت "آستانه ضربه" نیز با افزایش اندازه دانه های شن، افزایش می یابد.